Niet zo lang geleden zat ik in een échte, Italiaanse koffiebar een tijdschrift te scannen (lezen in een drukke ruimte gaat me niet goed af). Van scannen gingen mijn ogen toch over op een rustiger tempo, door iets gegrepen, en vond ik mezelf daar zitten lezen. Het stuk was een portret van een heel gelukkige dame, zo gelukkig omdat ze dolblij was dat ze zo vroeg in haar leven haar passie had gevonden. En nou komt het: ze was digitaal kleermaker. Dat raakte me op een bepaalde manier, buiten dat ik er wat om moest lachen. Ik was jaloers, omdat haar passie haar zo duidelijk ter oren was gekomen. Die van mij fluistert me zoiets helders nog niet in. Later filosofeerde ik er nog wat verder over door en daar werd me iets duidelijk. Wij solopreneurs willen gezien worden.

We zijn tenslotte net mensen. Met de opkomst van Google, Facebook, Twitter, Intstagram en alle digitale kanalen, willen we massaal gezien en gevonden worden. Om nog onderscheidend te zijn, is het dringen aan de frontlinie. Daardoor raken we verkrampt en willen we alleen nog maar alles doen om het aantal likes te doen stijgen op onze berichten, om het aantal fans omhoog te krijgen. Om dat voor elkaar te krijgen is het óf heel snel iets heel ongewoons en origineels verzinnen en hopen dat we daarmee aandacht trekken, of, en daar ben ik meer voorstander van: naar binnen kijken en etaleren wat voor prachtigs we daar aantreffen.

Durf gekozen te worden

Feit wil dat een specialisme - en dan bedoel ik het uitoefenen van een vak dat het dichtst komt bij je hartenwens of misschien zelfs, je hartenwens is – zich niet zomaar laat kiezen: het kiest jou. Een uitspraak van Michelangelo waarin hij het proces beschrijft van het beeldhouwen, laat zien wat ik bedoel. Hij vertelde dat onder het oppervlak van een steen een engel gevangen zat, die wachtte op zijn bevrijding: 'Ik zag een engel in het marmer en hieuw tot ik hem bevrijdde.' Het kiest jou, zoals de engel eraan toe is bevrijd te worden en Michelangelo er rijp genoeg voor was in zijn creatieve ontwikkeling, om het zo te zien. Factoren die je niet kunt beïnvloeden, vragen er in deze tijd wel om, om beïnvloed te worden. Alles om maar dat specialisme te kunnen zijn, te voelen: this is me!

Je kunt wel iets kiezen. Kies gewoon een specialisme. Voor mij zou dat zijn: copywriter. Voel hoe lekker dat aanvoelt, of jij je hierin thuis voelt, of dit is wie jij bent. Zo niet, shop verder. Zo voelde ik dat ik geen copywriter ben. Meer creatief dan commercieel. Dus ben ik (voorlopig) creatief tekstschrijver. Maar ik ben zakelijk zeer handig en intuïtief en daarmee schrijf ik ook op een zeer natuurlijke manier wervende, klantvriendelijke teksten. Voor kleine ondernemers ben ik daarom aan het schrijven, omdat zij willen dat hun teksten gelezen worden door hun doelgroep. En zo kom je steeds verder. Misschien ben ik straks toch romanschrijver. Maar weet ik dat nu nog niet. Aan alle vakken, zeker de vakken die je met passie doet en die je een gevoel geven dat dieper gaat dan de beloning die je van je loonstrookje af kunt lezen, ligt een kwaliteit ten grondslag die door je vezels heen gevlochten zit. Die dus juist breed voedend is voor jouw systeem, waar jij anderen mee voedt. Dat is bij mij schrijven en daar weer direct onder voelen, alle facetten van het gevoelsleven, ervaren. Zintuigen gebruiken. Contact hebben met mezelf en daardoor met anderen, ook met natuur, met dingen, esthetiek. De invulling van die diepere laag laat zich volgens mij niet zo kort benoemen. Dat hoeft ook niet.

Vind je 'etiketje'

De laag die je dus voedt, kan de meer rationeel benaderbare benaming van hoe jij je presenteert op een prettige manier beïnvloeden en vormen. Voel je vrij om deze weg als een avontuur te zien en je naam steeds meer de vorm aan te zien nemen van wie je als solopreneur echt bent en wilt zijn. Nu ben ik creatief tekschrijver voor solopreneurs en kleine ondernemers. Straks misschien wel creatief, intuïtief schrijver van kleine verhalen voor bladen. Ik noem maar wat. De weg gaat altijd door, houdt nooit op. Maak het jezelf niet moeilijk door te eisen dat je naam nu al moet kloppen. Als dat zo moest zijn, dan had Michelangelo nooit een Engel bevrijd uit dat stuk steen, simpelweg om de reden dat hij haar nog niet had horen roepen.